Να σταματήσουν αμέσως κάθε έρευνα για πετρέλαιο και φυσικό αέριο στην Ανατολική Μεσόγειο, τόσο ως μέτρο οικοδόμησης της ειρήνης όσο και ως ελάχιστη δέσμευση για βιωσιμότητα και καταπολέμηση της κλιματικής αλλαγής, ζητούν σε κοινή δήλωσή τους οι Πράσινοι της Ελλάδας και της Τουρκίας. Τονίζουν ότι ο εθνικισμός είναι πάντα κοντόφθαλμος και αδιέξοδος για οποιαδήποτε κοινωνία και ότι η ειρήνη και η συνεργασία είναι τώρα ακόμη πιο σημαντικές, αφού καμία χώρα δεν μπορεί να αντέξει μια στρατιωτική σύγκρουση ή μια μακροχρόνια κούρσα εξοπλισμών. Και αντιπροτείνουν την κατάργηση όλων των χρήσεων των ορυκτών καυσίμων, ξεκινώντας με άμεσες εθνικές απαγορεύσεις σε όλα τα ερευνητικά έργα για πιθανά νέα αποθέματα. Ωστόσο, δηλώνουν ανοιχτοί στο να οριοθετηθούν ειρηνικά οι ΑΟΖ μέσω καλοπροαίρετων διαπραγματεύσεων ή, εάν αυτό δεν είναι εφικτό, σύμφωνα με το Διεθνές Δίκαιο, υπό την προϋπόθεση ότι οι ΑΟΖ θα είναι διαθέσιμες μόνο για ήπιες και βιώσιμες χρήσεις.
Η πλήρης δήλωση των δύο κομμάτων είναι η εξής:
«Οι Έλληνες και Τούρκοι Πράσινοι ανησυχούμε έντονα για την κλιμάκωση της έντασης στην Ανατολική Μεσόγειο.
Στην εποχή της κλιματικής κρίσης, η επιθετική έρευνα για ορυκτά καύσιμα δεν μπορεί να γίνεται εργαλείο εξωτερικής πολιτικής για οποιαδήποτε χώρα: τα ήδη επιβεβαιωμένα αποθέματα πετρελαίου και φυσικού αερίου παγκοσμίως είναι παραπάνω από αρκετά ώστε να καταστραφεί εντελώς ο πλανήτης μας. Η πραγματική πρόκληση και για τις δύο χώρες μας είναι μια ριζική και αποτελεσματική σταδιακή κατάργηση όλων των χρήσεων των ορυκτών καυσίμων, ξεκινώντας με άμεσες εθνικές απαγορεύσεις σε όλα τα ερευνητικά έργα για πιθανά νέα αποθέματα.
Η αμοιβαία ασφάλεια και ευημερία των δύο χωρών βρίσκεται υπό απειλή. Δυστυχώς αυτές τις μέρες στην Ανατολική Μεσόγειο επιβεβαιώνεται η κοινή λογική ότι οι εξορύξεις πετρελαίου και φυσικού αερίου συμβαδίζουν συνήθως με στρατιωτικές εντάσεις και απειλές για την ειρήνη. Τόσο η Ελλάδα όσο και η Τουρκία έχουν βιώσει επώδυνες οικονομικές κρίσεις τις τελευταίες δεκαετίες και καμία χώρα δεν μπορεί πραγματικά να αντέξει μια στρατιωτική σύγκρουση ή μια μακροχρόνια κούρσα εξοπλισμών. Η ειρήνη και η συνεργασία είναι τώρα ακόμη πιο σημαντικές, καθώς καμία χώρα δεν μπορεί να αντιμετωπίσει με αποτελεσματικότητα την κλιματική αλλαγή ή ακόμη και την επιδημία του CoViD19, αποκλειστικά σε εθνικό επίπεδο.
Για εμάς τους Πράσινους, τα θαλάσσια οικοσυστήματα, συμπεριλαμβανομένου του βυθού, είναι κοινά αγαθά που πρέπει να προστατεύονται. Προσεγγίσεις όπως οι Αποκλειστικές Οικονομικές Ζώνες (ΑΟΖ) είναι υπερβολικά ανθρωποκεντρικές, εθνικιστικές και υλιστικές. Καλούμε την Ελλάδα και την Τουρκία να αφήσουν και οι δύο στην άκρη τις φιλοδοξίες τους για ΑΟΖ, τουλάχιστον στην Ανατολική Μεσόγειο. Ωστόσο, ως εργαλείο για την αποτροπή περαιτέρω στρατιωτικών εντάσεων, είμαστε επίσης ανοιχτοί στο να οριοθετηθούν ειρηνικά οι ΑΟΖ μέσω καλοπροαίρετων διαπραγματεύσεων ή, εάν αυτό δεν είναι εφικτό, σύμφωνα με το Διεθνές Δίκαιο, υπό την προϋπόθεση ότι οι ΑΟΖ θα είναι διαθέσιμες μόνο για ήπιες και βιώσιμες χρήσεις.
Εμείς, οι Πράσινοι της Ελλάδας και της Τουρκίας, καλούμε τόσο τις κυβερνήσεις μας όσο και τις κυβερνήσεις της Κύπρου, του Ισραήλ και της Αιγύπτου να σταματήσουν αμέσως κάθε έρευνα για πετρέλαιο και φυσικό αέριο στην Ανατολική Μεσόγειο, τόσο ως μέτρο οικοδόμησης της ειρήνης όσο και ως ελάχιστη δέσμευση για βιωσιμότητα και καταπολέμηση της κλιματικής αλλαγής. Το προηγούμενο της συμφωνίας της Βέρνης του 1976, που οδήγησε σε μόνιμο πάγωμα κάθε έρευνας για φυσικό αέριο και πετρέλαιο στα διεθνή ύδατα του Αιγαίου, μπορεί να αποτελέσει καλό οδηγό και σήμερα. Οι πολιτικές μηδενικής έρευνας και εξόρυξης ορυκτών καυσίμων, πρέπει να είναι ο κανόνας.
Οι ελληνοτουρκικές σχέσεις θα πρέπει να επιστρέψουν στη φάση των αρχών της δεκαετίας του 2000 και στις μέρες της ενταξιακής διαδικασίας της Τουρκίας στην ΕΕ, όταν και οι δύο πλευρές είχαν συμφωνήσει λίγο πολύ σε έναν οδικό χάρτη για την ειρηνική επίλυση των διαφορών τους. Ο εθνικισμός είναι πάντα κοντόφθαλμος και αδιέξοδος για οποιαδήποτε κοινωνία, ακόμα κι αν αποδεικνύεται συχνά ένα δελεαστικό εργαλείο ισχύος για τις εθνικές κυβερνήσεις».
